مثل یه ارایش نظامی برای حمله اس..چیزی که زندگی سه تا دخترو ساخته و داره شکل میده.. دردایی که جدا از درد عشقه.. دردای واقعی... دردناک... مثل شطرنج باید عمل کرد.. باید جنگید... باید مهره هارو بیرون بندازی... تا ببری... اما واسه بردن خیلی از مهره ها بیرون افتادند... ولی باید دردسرها رو به جون خرید... ریسک کرد... باید با دردسر زندگی کرد...

داشتم از فرط عصبانیت منفجر می شدم. پسره ی کودن مثلا امروز رسماً به عقدش در می آمدم مثل شیر برنج کله اش را در موازات گاردریل ها نگه داشته بود و حتی نیم نگاهی هم سمتم نینداخت، من بیکار را بگو که به خاطر حرص دادنش یک ساعت جلوی آینه فتوشاپ کردم! حالم از آن دکمه ی بیخ گردنش به هم میخورد. حاضرم قسم بخورم که رد دکمه اش یک ساعت بعد از تعویض لباسش هنوز روی گردنش باقی میماند بس که چفت گردنش بود...

روایت عشق پر تب دامون و باران که بنا به دلایلی سال ها از هم جدا می افتند ولی دنیا کوچیک تر از اونیه که جلوی عظمت عشقشون قد علم کنه… روایت رازی که عظمت عشق رو به تصویر می کشه و… پیچیدن سرنوشت عشق دامون و باران در سرگذشت آن راز و…

روایت عاشقانه ای متفاوت و پر شور از دامون و باران که با آشناییشون سر از رازهای پنهانی و ممنوعه درمیارند که سرگذشتشون رو دستخوش بازی زنی از دل این راز می‌کنه، چند سال جدایی و درد فراغ می‌کشند ولی خبر از بازی تقدیر ندارن و با پیوند دوباره‌شون پرده از راز برمی‌دارند و…