پارسا حکمت، مردی عیاش و خوش گذران که در 15 سالگی باعث باردار شدن مه جبین پارسا میشه و با درگیر شدن خانواده ها، به همراه خانوادش برای همیشه از ایران میره تا ازدواجی صورت نگیره. حالا بعد از 25 سال با ورود آرامش، دختری 25 ساله، به زندگیش؛ و راه یافتنش به خونه پارسا برای اهداف نفسانیش، متوجه میشه که...

آمدی و قلبم عاشقانه کوباند خودش را بر دیواره‌های تنم... چشم‌هایت بُرد آرام و قرارم را! مردِ من، تکیه‌گاهِ موثقم! دلم قرص توست آرام جانم... چشمانم پیش‌ کش؛ تا به همیشه که تو ذره‌ای قلب مهربانت آسیب نبیند. می‌دهم تار و پودم را هستی‌بخشِ بی‌همتا. الحق که معنیِ نامت می‌نشیند بر شخصیتِ خلاقت، اهورا!