نهال مهندس ماهرو زبردستی که به پیشنهاد یک شرکت ایرانی برای کار برخلاف خواسته‌ی خانواده ش، که از قضا خاله و شوهر خاله ش هستند وارد ایران میشه. با رئیس شرکت که مسیح نامی هست آشنا میشه و به واسطه اتفاقی که چندروز بعد آمدنش به ایران توسط شخص مزاحمی که از آشناهای قدیمی نهال هست، به اجبار به مسیح حکمت نزدیک تر میشه که این نزدیکی ناخودآگاه پرده از رازهای بزرگی از زندگی هر دو برمیداره...

قصه‌ی دختری رو روایت می‌کنه که کنار خانواده‌ش زندگی می‌کنه و روحیه‌ی هنری اون باعث شده دختر شاد و سرزنده‌ای به نظر برسه. سایه به واسطه‌ی رشته و شغلی که داره وارد رابطه‌ای می‌شه که از نظر خودش چندان جدی نیست؛ اما همین امر باعث می‌شه ناخود آگاه مسیر زندگیش با ورود اشخاصی که سر راهش قرار می‌گیرن تغییر کنه... آدم‌ها و ماجراهایی که خود به خود باعث اتفاق‌های شهر بی آبرو شدند...

صدای بگو و بخند بچه‌ها و آمد و رفت کارگران، همراه با آهنگ شادی که در حال پخش بود، ناخودآگاه باعث جنب‌ و‌جوش بیشتری داخل محوطه شده بود. لبخندی زدم و ماگ پرم را از روی میز برداشتم. جرعه‌ای از چای داغم را نوشیدم و نگاهی به بالای سرم انداختم. آسمانِ آبی، با آن ابرهای دودی‌رنگ که جا‌به‌جای آن را لک انداخته بود، انگار آبستنِ خبرهای خوبی نبود. آن هم برای من که نیمی از دغدغه‌ام این داخل و نیمِ دیگر آن بیرون و هنوز بار ماشین بود. خانم مهندس؟ نگاهم بلافاصله چرخید. مرتضی کنار بخاری بزرگی که وسط محوطه عَلم شده بود ایستاد و خندان گفت: بیا که می‌دونم خوراکته الان.

ترمه برای مراسم سالگرد ترنج، خواهرش، راهی شهرشه که با اومدن پیامی به تلفنش متوجه حکم طلاقی که ماه ها منتظرش بود میشه.از طرفی تو مراسم ترنج، همسر خواهرش رو برای اولین بار میبینه و طی دیدارهایی که ناخودآگاه و بعد اون شب بینشون ایجاد میشه، پی به راز بزرگی که مرگ ترنج رو به دنبال داره میبره. راز بزرگی که شوکی بزرگ تر به دنبال داره....

سروصدایی که به یک‌مرتبه از پشت‌ سرش به هوا خاست، نگاهش را که دقایقی می‌شد به میز میخ شده بود، کند و با رخوت گرداند. پشت‌ سرش، چند متری آن‌ طرف‌تر دوستانش سرخوشانه سرگرم بازی‌ای بودند که هر شب او پای میزش بساط کرده بودو امشب برخلاف تمام شب‌هایی که او خودش دوستانش را آنجا جمع می‌کرد، نه حوصله‌ی بازی محبوبش را داشت و نه دوستانی که نگفته هم حالِ ناخوشِ امشب او را درک کرده بودند و او را با خودش و بزمی که روی میز برای خود برپا کرده بود تنها گذاشتند...