یکی بود یکی نبود زیر گنبد کبود دختری بود ، چش عسلی، پیرهن پری ولی این دخترک قصه ی ما، دل پر غصه ای داشت. زندگیش قشنگ نبود، میون باغ دلش، گل های رنگارنگ نبود پدرش پدر نبود. سهمش از زندگی جز، روزای دربه در نبود روزی از همین روزا، روزای خوب خدا، یکی اومد، در خونشون رو زد. درو وا کرد و نگاهش، به ته کوچه رسید خود خوشبختی رو دید گل حسرت تو دلش خشکید و خشکید...